Chilli Books 2021
382 str
Aniela chce uciec od rodziców, Łukasz od strasznej przeszłości. Oboje chcą zacząć od nowa, o własnych siłach. Ale miłość ma inne plany i przychodzi szybciej, niż jeżdżą wychuchane autka tej dwójki.
Jeśli spodziewacie się porównania twórczości Zuzy Kordel z twórczością jej mamy, Magdaleny, to niestety muszę Was rozczarować. Nie porównuję książek z ich adaptacjami filmowymi, nie porównam też książek obu pań, bo one same są odrębnymi ludźmi, z odrębną historią i przemyśleniami.
Spodziewałam się lekkiego romansu, z przejściowymi kłopotami, który mnie zrelaksuje i wprawi w dobry nastrój. I coś takiego dostałam Jednak po wczytaniu się bardziej okazało się, że te problemy są ciut większe, niż się spodziewałam. I niestety, tu pierwszy minus dla książki. O ile przeszłość Łukasza, sprawa uzależnienie i współuzależnienia, to, jak nałóg wpływa na osobę biorącą, jak i na jej bliskich potraktowałam jako dobre tło, to wrażenie zniknęło po przeczytaniu podziękowań autorki. Okazało się bowiem, że to wcale nie miało być tło, a problem, który chciała poruszyć. Jak dla mnie był zaledwie zarysowany, ledwo muśnięty. I o ile jest to w porządku w książkach rozrywkowych, to żadnych głębszych przemyśleń u mnie nie wywołało. Zrobił to natomiast dopiero właśnie wpis Zuzanny Kordel na samym końcu książki. Wolałabym, by przekaz był mocniejszy. To samo tyczy się chorób, zwykłych i psychicznych. Ważne tematy, a tu przez ich delikatne potraktowanie umykają. Oczywiście, nie wszystko musi być brutalne i wyłożone, jak kawa na ławę, ale brakowało mi większej dosadności.
Jeśli już jesteśmy przy minusach, to niestety przyczepię się do czegoś, czego w zasadzie nie powinnam, bo forma jest jak najbardziej poprawna językowo. Jednak używanie w potocznej mowie młodych ludzi imienia w poprawnej formie wołacza mnie razi. "Łukaszu", "Kubo" sprawiało, że otrząsałam się z historii, by zastanowić się, czy naprawdę ktoś tak mówi. Jednak uważam, że to zdecydowanie nie jest coś strasznego, biorę pod uwagę, że to debiut i chodziło o staranność językową. Wierzę, że z czasem autorka otrząśnie się z tej sztywności i nada rozmowom więcej realizmu. Choć za rozmowę z Eli kocham ją całym sercem i ubawiłam się do łez.
Żeby jednak nie było tak mocno krytycznie, to czas na plusy, bo tych książka zebrała sporo. Bardzo podoba mi się forma przekazu. Skakanie między teraźniejszością, a przeszłością w formie wspomnieć sprawiło, że miałam pełny obraz sytuacji. I choć tajemniczy "on" przewijał się wielokrotnie, to przez ten zabieg w zasadzie do końca nie wiedziałam, kto bruździ w historii bohaterów.
Dla mnie największym przesłaniem historii nie jest motyw współuzależnienia i wychodzenia z nałogu, nie jest to też pomoc w tym procesie, a szczerość. Przez całą książkę to właśnie wysuwało się dla mnie na pierwszy plan i jest najważniejsze. Szczerość na wielu płaszczyznach, w związku, wśród przyjaciół, w rodzinie. I to nie tylko szczerość, jaką rozumiemy na co dzień, ale też kwestia ukrywania prawdy, która potrafi prowadzić do katastrofy większej nawet, niż kłamstwo. Idąc dalej tym tropem to też powieść o zaufaniu i zawierzeniu drugiej osobie. I jako taka jest dla mnie absolutnie piękna.
Urzekła mnie też prostota i lekkość wyrażania się (prócz niektórych sztywnych dialogów). To zdecydowanie wpłynęło na odbiór książki jako tej lekkiej, przyjemnej i odprężającej. Trochę humoru, trochę smutku, wszystkiego po trochu, jak w życiu.
Dobrze bawiłam się przy lekturze. Było kilka potknięć, ale z chęcią przeczytam kolejne powieści, by zobaczyć, jak rozwija się warsztat autorki. I czy porzuci te obrzydliwie poprawne wołacze.
Pamiętajcie, premiera już 14 kwietnia!
Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi Lubimy Czytać i autorce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz