360 str
Cykl Okrutny książę tom III
Tłumaczył Stanisław Kroszczyński
Cardan włada niepodzielnie po tym, jak wygnał Jude do świata śmiertelników, wcześniej ją poślubiając. Jak zakończy się wojna między śmiertelnikiem, a elfem, której ceną jest pokój nie tylko w świecie elfów?
W poprzednich tomach, choć często nie rozumiałam poczynań Jude, dużo rzeczy zrobiłabym inaczej, to mnie nie denerwowała. Na początku trzeciego tomu nadrabia z nawiązką. Zachowuje się, jak idiotka, jest głupia, nie wyciąga wniosków, nie rozumuje logicznie. Choć z drugiej strony jej kompletne ogłupienie przydaje się później, ale jednak w początkowych rozdziałach jej zachowanie jest straszliwie irytujące. Poziom niedomyślności nie do przyjęcia. A jednak właśnie to, prócz świetnej historii, prowokuje do dalszego pochłaniania książki. Tak, Królową niczego się po prostu pochłania, zdanie po zdaniu, kartka po kartce. Wszystko zmierza do finału, czas władzy Jude się kurczy, Cardan jest coraz bardziej niepokorny, klątwa i przepowiednia nie zwiastują dobrego zakończenia.
Aż tu nagle bum. Wielki zwrot akcji, praktycznie przed finałem. Tego się po prostu nie robi, nie tak, nie tak blisko końca. No, chyba, że zakończenie ma być kompletnie nie po myśli czytelnika. Byłam w takim szoku, że przez chwilę przestałam czytać. Ogromne emocje gwarantowane.
Co mnie najbardziej uderzyło w tym tomie, choć przewija się przez wszystkie? Nie, nie świat, nie intrygi i spiski i ich rozwiązanie. Najbardziej uderzył mnie fakt, jak bardzo istoty (bo przecież nie napiszę ludzie) nie potrafią się dogadać, nawet, jak jedno z nich nie może wprost kłamać. Jak pewne uprzedzenia, obawy i przekonania, czasem kompletnie błędne, potrafią zniszczyć relacje, a czasem nie pozwolić się wytworzyć czemuś dobremu, czemuś nowemu. Nie trudno się więc domyślić, że jest to też książka o miłości, trudnej, skomplikowanej, takiej z przeszkodami, głównie tkwiącymi w głowie, ale silnej i wytrwałej. To również książka o przyjaźni, lojalności i wierności, która nie może być kupiona. I o zdradzie, gdy nic nie jest święte, gdy nic poza władzą się nie liczy. Aż w końcu to seria o wierze. Szeroko pojętej. Wierze w siebie i własne możliwości, wierze we własne przekonania, aż w końcu o wierze w drugą osobę, nawet wbrew niej samej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz