5 - 2018 Matka mojej córki Magdalena Majcher

Wydawnictwo Pascal 2017
384 str

Dziś dzień premiery kolejnej książki Magdy Majcher - Wszystkie kształty uczuć Zima. Jesień przeczytałam jakiś czas temu, dziś natomiast skończyłam Matkę mojej córki. Powieść długo leżała na mojej półce, aż w końcu się doczekała. Co prawda czytałam długo, ale nie przez to, że mi się nie podobała, ale dlatego, że byłam chora, bo książka jest znakomita.
Pełna różnych emocji, od zachwytu nad postawą nieletnich po oburzenie postawą teoretycznie dorosłych, odpowiedzialnych ludzi.
Nina jest nastolatką z dobrego domu, poukładaną, może zagubioną, ale umiejącą się odnaleźć w trudnej sytuacji, która pośród rówieśników z niekoniecznie dobrą opinią spotyka księcia z bajki. Tomek jest ucieleśnieniem nie tylko nastoletnich marzeń, wielu dorosłym kobietom życzę tak odpowiedzialnych, cudownych i myślących mężczyzn.
Niestety tych cech brakuje obojgu rodzicom dziewczyny. I o ile ojciec Niny budzi we mnie głównie współczucie, czasem gniew, to jego matka tylko wstręt, pogardę i oburzenie. Jest egoistyczną, nakierowaną tylko na własne cele upiorną kobietą, okrutną matką i po prostu złym człowiekiem. Nie było nawet chwili, żebym ją polubiła. Mistrzowsko poprowadzona postać, która od początku do końca była jakaś, konkretna, stała i jednoznaczna w zamierzeniach.
Matka mojej córki wywołała u mnie lawinę emocji, masę przemyśleń, tych dobrych i złych oraz przywołała czas, kiedy ja do piersi tuliłam małą córeczkę. Polecam matkom, córkom, siostrą, ale też tatusiom i ojcom. Oraz nastolatkom. Niech zobaczą, jak można mądrze żyć i jak można głupio zrobić słuchając teoretycznie mądrzejszych starszych. Bo czasem warto walczyć o siebie, pomimo wszystko.
Dziękuję.